Delen

De essentiële AFIR-gids voor Europese EV-laadbedrijven

De Alternative Fuels Infrastructure Regulation (AFIR) is een EU-wet die ervoor moet zorgen dat er voldoende EV-laadinfrastructuur is op belangrijke Europese locaties.

08 April 2024

In het kort

De Alternative Fuels Infrastructure Regulation (AFIR) is een nieuwe EU-wet die de beschikbaarheid van EV-laadinfrastructuur in heel Europa garandeert. De wet verplicht bovendien volledige prijstransparantie en uniforme betalingsopties bij alle openbare laadpunten.

Overzicht van de nieuwe vereisten

Onder de verordening gaan een aantal nieuwe vereisten voor EV-laadbedrijven van kracht vanaf 13 april 2024:

Ad-hocgebruik

Alle openbare laadpunten die vanaf 13 april 2024 worden opgezet, moeten de mogelijkheid hebben om anoniem voor sessies te betalen (zonder registratie of het afsluiten van een contract) en de ad-hocprijzen moeten worden verstrekt of weergegeven bij de openbare laadpaal.

Transparente prijzen

De ad hoc prijzen die door laadpuntbeheerders (CPO’s) in rekening worden gebracht, moeten redelijk en voor iedereen hetzelfde zijn, en ook gemakkelijk te vinden en te vergelijken zijn. Dergelijke prijzen moeten ook transparant zijn, wat betekent dat alle prijscomponenten duidelijk moeten zijn voor de eindgebruiker voordat zij een laadsessie starten.

Wat betreft de prijscomponenten die zijn toegestaan, is dit beperkt voor openbare laadpunten (>50kWh, zoals DC-laadpunten) tot een prijs per kWh en optioneel een prijs per minuut als bezettingsvergoeding. Dergelijke beperkingen zijn niet van toepassing op ad hoc prijzen voor openbare laadpunten (<50kWh); maar de relevante prijscomponenten moeten altijd in de volgende volgorde worden gepresenteerd: per kWh, minuut, sessie en elke andere prijscomponent die van toepassing is.

Mobility Service Providers (MSPs) zijn ook verplicht om transparante, ‘redelijke’ en niet-discriminerende prijzen in rekening te brengen en mogen geen extra kosten aanrekenen voor roaming over de grens.

Contactloze en online betalingen

De verordening vereist dat openbare laadpalen met een vermogen van 50 kW of meer (DC-stations) die vanaf 13 april 2024 worden ingezet, elektronische betalingen mogelijk maken via een kaartlezer (zoals een betaalterminal of een apparaat met contactloze betaalfunctie).

Beheerders van laadpunten met een vermogen van minder dan 50 kW (meestal AC-stations) die vanaf 13 april 2024 worden opgezet, kunnen er ook voor kiezen om online betalingen aan te bieden (bijv. via een QR-code) in plaats van, of naast betaling via een kaartlezer.

Slim laden

Openbare laadpunten moeten in staat zijn tot slim laden en digitaal verbonden zijn, zodat ze kunnen communiceren met het net, informatie kunnen verzenden en ontvangen en op afstand kunnen worden bediend.

Verplichtingen op de langere termijn

Samen met de vereisten die in april van kracht worden, zijn er een aantal verplichtingen met een langere nalevingstermijn:

Vanaf 1 januari 2027 is de ad hoc laadverplichting van toepassing op alle openbare laadpunten van 50 kW of meer, ongeacht wanneer ze zijn opgezet.

Elke EU-lidstaat heeft daarnaast verplichtingen met betrekking tot de noodzaak van voldoende laadinfrastructuur. Vanaf 2025 moeten er langs het trans-Europese vervoersnetwerk (TENT-T) elke 60 km een snellaadpaal (minimaal 150 kW) worden geïnstalleerd.

Laadpalen voor zware voertuigen (minimaal 350 kW) moeten om de 60 km langs het TEN-T kernnetwerk, en om de 100 km op het bredere TEN-T netwerk worden geïnstalleerd.

Voor alle details over de AFIR-vereisten lees je de volledige regelgeving hier.

Controle en handhaving

Elke EU-lidstaat is verantwoordelijk voor het toezicht op en de handhaving van de AFIR-vereisten. In de meeste lidstaten zal de handhaving plaatsvinden via reeds bestaande ‘open normen’, onder het strafrecht of administratief recht, mogelijk leidend tot boetes in geval van overtredingen. De hoogte van de boetes zal per lidstaat verschillen.